Ok mijn laatste blog dan maar, en deze wordt ook al in het vertrouwde Groningen geschreven. Ik heb mijn blog namelijk een beetje verwaarloosd.
Goed, ik zal proberen samen te vatten wat in de afgelopen maanden gebeurt is. Zoals in het eind van mijn vorige blog is aangegeven ben ik een paar dagen naar huis geweest om een test te doen. Helaas ben ik gezakt voor deze test.

Daarna zag ik het eventjes niet echt meer zitten in Bournemouth, ik had niet genoeg werk en merkte dat mijn spaargeld er snel doorheen ging. Maar goed, ik besloot het maar van mijn overgebleven tijd in Engeland te nemen. Dus ik heb nog verschillende steden bezocht, allereerst Bath, dit is een redelijk grote stad wat noordelijker van Bournemouth. Was erg leuk en mooi, de hele stad was gemaakt van beige steen en er waren wel leuke dingen te zien.
De volgende dag gingen Sara en ik spontaan naar Weymouth, ook een kuststadje. Helaas was hier niet zoveel te zien maar Sara en ik maakte er alsnog wel een leuke dag van.
Toen ging mijn manager op vakantie en zoals ik had verwacht had ik ook direct meer werk. Werk werd steeds meer een routine, ik begon wat vaste gasten te leren kennen, weet wanneer ik fooien kan verwachten enz. De collega’s wisselde nog steeds redelijk veel, altijd gaan er wel mensen weg en komen er weer nieuwe bij die ingewerkt moeten worden. Maar bijna altijd leuke mensen. Roomservice vond ik altijd nog wel leuk om te doen, wel wat afwisseling. Ik heb gehad dat mensen de deur naakt open deden, dat ze uren door bleven praten terwijl jij nog meer te doen had, dat ze sliepen terwijl jij daar voor de deur stond met eten, dat ze net bezig met seks waren als ik aanklop enz. Meestal reageerde de klanten er relaxed op en zag ik de humor er wel van in. Natuurlijk waren er ook vervelende mensen die veel klaagde, dingen bestelde die niet op het menu stonden en vervolgens mij de schuld geven ‘want een engels persoon had het wel begrepen’.

Eind maart begon het weer beter te worden en ineens begon de stad te leven. Overal kwamen uit het niets kraampjes, draaimolens, luchtballonnen en een heleboel mensen die op het strand lagen. Heb ik toch nog een beetje het legendarische zomersfeertje mee kunnen maken. Hoewel je er niet aan denkt bij Engeland is de zuidkust erg mooi, in de zomer makkelijk 30 graden en in Bournemouth alleen al komen jaarlijks 5 miljoen toeristen. De hele stad bestaat bijna uit hotels, wat mooie werkgelegenheid geeft voor alle buitenlanders.
Ook het hotel werd drukker en de laatste weken waren ook erg gezellig moet ik zeggen. Een paar keer per week sprak ik af met collega’s of vrienden. Dit verschilde van uitgaan tot op het strand zitten tot om 1 uur ’s nachts voetballen in het park.
Met Philomene en Ulrike kon ik het nog steeds erg goed vinden. Altijd gezellig om thuis te komen en dan verhalen over werk uit te wisselen met je huisgenootjes. Nu ik weer in Nederland ben mis ik ze ook het meeste, niet meer tot diep in de nacht films kijken en praten.
Eind maart kwamen Anna en Patrick langs. Twee jaar geleden hadden zij in hetzelfde appartement gezeten en nu troffen ze elkaar weer om vervolgens naar Italië te gaan. Het was erg grappig met hun te praten, zij leefden precies hetzelfde leven 2 jaar geleden. Er bleek weinig veranderd te zijn in Bournemouth en het appartement.
In begin April kwam Jacob, een Tsjechische jongen. Kort daarop kwam Johannes een weekje logeren. Dus plotseling was het appartement bijna vol. Het weekje met Johannes was gezellig, naar Poole geweest en lekker veel rondgehangen en uitgeweest.
Deze week was ook mijn laatste week bij het Menzies Carlton. En dat merkte ik, de laatste week heb ik 32 uur gewerkt in 3 dagen. Komt zondag na 11 uur werk mijn manager naar me toe of ik alsjeblieft de volgende dag weer terug wou komen. Niemand had eraan gedacht dat iemand anders roomservice moest leren, dus moest ik maandag een spoedcursus roomservice geven aan een heel nerveus meisje. Helaas voor haar liet ik haar wel alleen na 3 uur training omdat ik niet de hele dag wou werken.
Toen ging mijn laatste week in. Op dinsdag bezocht ik een oud oom van mij die een B&B in Brighton bezat. Brighton is een leuke stad, beetje zelfde sfeertje als Bournemouth (veel buitenlanders) maar dan groter. Er stond een beroemd koninklijk zomerpaleis wat best wel indrukwekkend was. Daarnaast was het gezellig met mijn oudoom, zijn vrouw en haar nichtje die op bezoek was.
Op woensdag keerde ik weer terug naar Bournemouth om voor mijn laatste dagen daar. Ik moest nog allemaal dingen regelen zoals een referentiebrief van mijn werk, belasting terug vragen, uniform inleveren en natuurlijk…. Inpakken. Donderdag ging ik voor de laatste keer naar Toko, zaterdag met Sara bij David gegeten (beide collega’s). s’Avonds kwam Vincent langs die in slaap viel op de bank, en om 2 uur ’s nachts stond Robert (collega) ook voor de deur dus veel slaap heb ik de laatste dag in Bournemouth niet gehad.
Zondag moest ik afscheid nemen van mijn geliefde huisgenootjes. Ik kreeg nog een beker met een foto van ze erop, en toen was het wel een paar traantjes wegpikken toen ik toch echt wegging.
Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad afgelopen 5 maanden in Engeland. Ontzettend veel geleerd, gedaan, beleefd en gezien. Het is jammer dat ik weg moest want het leven daar is zeker verslavend. De eerste paar dagen dat ik thuis was wou ik ook zo weer terug, nu ik wat langer thuis ben is dit gevoel weer wat gezakt. Ik denk dat ik er wel wat goede vrienden aan over heb gehouden maar dat is natuurlijk moeilijk te voorspellen door de afstand. Ik weet wel dat als ik ooit mijn zomervakantie niet weet te vullen ik zonder twijfel terug ga.